Anne mi? Okul mu? Yoksa Öğretmen mi?

Her anne çocuğu için en iyisini ister. En iyisini demek onun yemeğini yemesi, uykusunu uyuması, tuvaletini yaptırması ile sınırlı değildir. Bir çocuk için en iyisi

MUTLU OLMASI, SORGULAYAN, ARAŞTIRAN, MERAK EDEBİLEN ve KENDİ AYAKLARI ÜZERİNDE DURABİLEN bir birey olabilmesidir.

Çocukları hayata hazırlamayı ebeveynler yanlış anlar. Onların işlerini yaparak hayatlarını

kolaylaştırdıklarını düşünerek aslında en büyük kötülüğü yaparlar. Yemeklerini yedirmek,

ayakkabılarını bağlamak, odasını toplamak, pusette taşımak vb… daha niceleri.

Okula başladığında aslında gerçekle yüzleşme başlar. Çünkü okulda çocuklar bir birey olarak

hareket etmeleri gerektiğinden anne babanın yaptığı her işi kendi başlarına yapmak süreci

başladığından çocuklar için bu süreç zorlu, anne baba içinde stresli bir hal alır. Dolayısıyla anne evdeki rolünü okulda öğretmenin üslenmesi gerektiği gibi yanlış bir kanıya kapılır.

Her anne çocuğunun okuldaki öğretmeninin annesi gibi olmasını ister. İşte bu beklenti ile başlayan okul zamanı ve anne – öğretmen iletişimi bir müddet sonra farklı bir hale bürünür. Tabii ki bir anaokulu öğretmenini kadın olarak düşündüğümüzde ( erkek anaokulu öğretmenleri alınmasın lütfen) çocuk için gerekli olan tüm şartları ona hazırlayabilecektir. Gözden kaçan tek şey o kişinin “ÖĞRETMEN” olmasıdır.

• Bir anne olarak çocuğunuzu hayata hazırlarken onun kendi kişiliğinde yetişmesini göz ardı edebilirsiniz; ama ÖĞRETMEN etmez.

• Bir anne olarak çocuğunuz bir işi başarmaya çalışırken zorlanmasın diye onun yerine işi siz yapabilirsiniz; ama ÖĞRETMEN çocuğun kendi işini tek başına yaparak bir sonraki adıma daha emin adımlarla gidebilmesi için onun başarmasını sabırla bekler. Onun adına o işi yapmaz.

• Bir anne olarak çocuğunuz her şeyi başarsın istersiniz ama ÖĞRETMEN her çocuğun farklı bir birey olduğunu, yapabildikleri kadar yapamadıklarının da bulunduğunu ve bunlarla başa çıkmasını öğrenmesi gerektiğini bilir çocuğunuzu bir birey olarak kabul eder, her şeyi başarmasını beklemez.

  
  

Çocuğumla öğretmeninin iletişimi nasıl diye merak içinde kaldığınızda “ REHBER ÖĞRETMEN ” size rehberlik edecektir. Çocukların öğretmeni ile iletişime girdiğinde gözlerinin içine bakın. Herkes yalan söyleyebilir, ama mutlu ve sevgi dolu gözler asla...

Öğretmeninize çocuğunuzu tanıması için zaman verin. Kaygılarınızı, beklentilerinizi açık bir dille konuşun ama bu konuşmayı çocuğunuz için bireysel ilgi beklentisine dönüştürmeyin. Çocuklar yetişkinler gibi ayrıntılara takılmazlar. Sizlerde takılmayın. Çocuğunuzun sevgi dolu gözlerle baktığı bir öğretmeni varsa gerçekten çok şanslısınız. Öğretmen ve çocuğunuz aralarında iletişimi sağladılarsa, sizde ayak uydurmaya çalışın.

Çocuklarımızı “Ben” modelleri sunmanın yerine iyi ilişki modelleri olan “Biz” in bir parçası

olmalarını sağlamak için, onları kendi akranları ile bağ kurmaya hazır hale getirmemiz için 3 yaş itibari ile anaokuluna gitmesini hazır hale getirmemiz gerekir. Çünkü çocuklar annelerinin

karnından oyuncaklarını başkaları ile paylaşmak için çıkmazlar. O yüzden onların bağışlama,

fedakarlık ve en önemlisi paylaşmayı öğrenmeleri gerekir.

İşte 3 yaş itibari ile yoğun ortaya çıkan ben merkezci durum anaokulunda arkadaş ve öğretmen üçlüsü ile biz durumuna dönüşebilecektir.

• Bir çocuk anaokuluna gidiyorsa; güç anları karşında ayakta kalma çabası gösterir. Yaşadığı deneyimler ile başarılı olmasını sağlayacak fırsatlar haline getirme yollarını bulur.

• Bir çocuk anaokuluna gidiyorsa; bedeninin farklı bölümlerini koordine ve dengeli bir şekilde çalışarak vakit geçirir. Bedeninin ve duygularını daha iyi kontrol edebilir, daha güçlü ilişkiler kurabilir.

• Bir çocuk anaokuluna gidiyorsa; kendini daha iyi ve dengede hisseder.

• Bir çocuk anaokuluna gidiyorsa; kendilerini bireyler olarak görür, yaşıtları ile empati ve bağlantı kurar.

• Bir çocuk anaokuluna gidiyorsa; duygusal olarak incinecek, öfkelenecek ve hayatı öğreten deneyimler kazanacaktır.

Çocuk büyütmenin büyük bir önemi olduğunu görebilmek, çocuklarımızı teşvik edecek ortamlar hazırlamak ve becerilerini geliştirebilecekleri anaokullarına gitmelerini sağlayacak imkanlar yaratmak, onların başkalarıyla bağ kurma ve anlamlı ilişkiler yaşamaya hazır hale gelmelerine yardımcı olacaktır. İnsanlarla etkileşim içine girmeye hevesli olmaları için çocuklarımıza yardım etmek çok kıymetlidir.

Hayatın anlamı hediyeni bulmaktır. Hem okul hem de öğretmen olarak çocuğunuzun hediyesini bulması dileğiyle.